در میانه‌ی سور کَژدُمان
کلام از دهانت
به اسارت بردند
تا بر این هوس
پستوی نجیب خانه‌ات را
به سیاهی‌ کِشند
و گاه بر سمفونی واژه‌هایت تاختند
تا بت‌وارگی‌ات را بشکنند
با پای بریده‌ات اما
چه خوش جاودانه ایستادی
و بر گوش ستارگان
چه خوش نجوا سرودی :
این منم، شاملو
دُرّ غلتانی در بستر ابریشم.
***0

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: