ديروز که مي‌آمدم از نيمه‌ي دوم قرن بعد
ديدم که نور آهسته مي‌ريزد
صدا آهسته مي‌گذرد
آهسته‌تر بسيار
از گريه‌ي تنهايان
حتا ديدم که ريش و سبيل زمين
موهاي منظومه‌ي شمسي سفيد شده است
و خورشيد با چشمانش پر از آب مرواريد
به آفتاب‌گرداني مي‌نگرد
که پلاستيکي‌ست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: